Sa ika-29 anibersaryo ng pagkakatatag ng Sanlakas

𝐍𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐚𝐰, 𝐠𝐢𝐧𝐮𝐠𝐮𝐧𝐢𝐭𝐚 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐤𝐚-𝟐𝟗 𝐚𝐧𝐢𝐛𝐞𝐫𝐬𝐚𝐫𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐤𝐚𝐤𝐚𝐭𝐚𝐭𝐚𝐠 𝐧𝐠 𝐒𝐚𝐧𝐥𝐚𝐤𝐚𝐬.

Halos tatlong dekada na mula nung ipinundar natin ang malawak na pagkakaisa sa pananaw at pagkilos para sa malaya at makataong lipunan. Nananatili pa rin ang mga hamon para makamit ang ating kolektibong hangarin. 

Sa pananalasa ng bagyong Paeng, pinapaalala sa atin ang realidad ng krisis sa klima sa gitna ng nagsasalimbayang krisis sa ekonomiya, pandemya at paglubha ng di pagkakapantay-pantay (Inequality). Pinapaalala sa atin na ngayon higit kailanman, katulad ng layunin ng pagtatayo ng ating samahan, kailangan ang mahigpit na pagtangan sa ating mga paninindigan at laban para sa ganap na panlipunang pagbabago.

𝐏𝐚𝐠𝐛𝐚𝐭𝐢 𝐬𝐚 𝐛𝐮𝐨𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐬𝐚𝐩𝐢𝐚𝐧! 

𝐌𝐚𝐛𝐮𝐡𝐚𝐲 𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐦𝐚𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐮𝐦𝐚𝐥𝐚𝐛𝐚𝐧! 

𝐓𝐮𝐥𝐨𝐲 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐛𝐚𝐧!

Police, hands off journalists!

𝐏𝐨𝐥𝐢𝐜𝐞, 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐬 𝐨𝐟𝐟 𝐣𝐨𝐮𝐫𝐧𝐚𝐥𝐢𝐬𝐭𝐬!

Ang daming time gumala pero wala sa pagresolba ng mga pagpaslang sa media.

Instead of going door-to-door in the fashion of tokhang, the best way for the police to address the threats and assuage the fear enveloping the media community from the continuing attacks against those in the profession is to bring the perpetrators to justice. In the last 3 decdes, close to 200 journalists have been killed in the Philippines making it one of the world's dangerous places for journalists, yet justice remains elusive for many of these cases with the assailants roaming scot-free.

Police, hands off journalists!

Pahayag sa Pandaigdigang Araw ng Pagkain

𝗣𝗮𝗵𝗮𝘆𝗮𝗴 𝘀𝗮 𝗣𝗮𝗻𝗱𝗮𝗶𝗴𝗱𝗶𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗔𝗿𝗮𝘄 𝗻𝗴 𝗣𝗮𝗴𝗸𝗮𝗶𝗻

𝗛𝗔𝗥𝗔𝗣𝗜𝗡 𝗮𝗻𝗴 𝗞𝗥𝗜𝗦𝗜𝗦 𝘀𝗮 𝗣𝗔𝗚𝗞𝗔𝗜𝗡!

𝗜𝗕𝗔𝗦𝗨𝗥𝗔 𝗮𝗻𝗴 𝗟𝗜𝗕𝗘𝗥𝗔𝗟𝗜𝗦𝗔𝗦𝗬𝗢𝗡 𝗻𝗴 𝗔𝗚𝗥𝗜𝗞𝗨𝗟𝗧𝗨𝗥𝗔!

𝗜𝗧𝗔𝗚𝗨𝗬𝗢𝗗 𝗮𝗻𝗴 𝗞𝗔𝗦𝗔𝗥𝗜𝗡𝗟𝗔𝗡 𝗦𝗔 𝗣𝗔𝗚𝗞𝗔𝗜𝗡!

Sa paggunita ng Pandaigdigang Araw ng Pagkain walang dapat ipagdiwang ang mga Pilipino kasama ang mahigit na 2 bilyong mamamayang dumaranas ng pagkagutom sa daigdig. Pangamba sa kinabukasan ang kinakaharap natin sa pagkain sa kasalukuyan. Mismo ang United Nation World Food Program ay nagsasabing limampu’t tatlong (53) bansa o teritoryo sa daigdig ngayon ang kumakaharap sa matinding kasalatan sa pagkain. Ang kalagayan ng pagkain ngayong 2022 ay itinuturing na pinakamalalang ulat sa  kakapusan ng pagkain sa tatlong taong pag-uulat nito simula noong 2019. Bunsod ang kasalukuyang kalagayan ng magkakapatong na krisis na hatid ng mga kaguluhan, pang-ekonomyang krisis at matitinding kalamidad.

Ang krisis sa pagkain sa kasalukuyan ay isinasalarawan ng matinding pagtaas sa presyo ng mga pangunahing pagkain sa daigdig. Ayon sa World Bank, ang presyo ng trigo (wheat), mais (maize) at bigas (rice) ay walang kasingkatulad ang itinaas simula noong nakaraang taon. Ang mga nabanggit na produkto ay tumaas ng 20% (trigo), 28% (mais) at 8% (bigas) kumpara sa presyo nito noong Septyembre 2021 at tumaas naman ito sa 30% (trigo), 33% (mais) at 12% (bigas) kung ikukumpara naman sa presyo nito sa pandaigdigan noong Enero 2021. Sa pagtaas na ito ng mga pangunahing pagkaing kalakal hindi kata-taka kung bakit sumisirit din ang presyo ng tinapay, manok, karne, gulay at bigas sa mga pamilihan.

Sa unang SONA ni Pangulong Marcos Jr., makailang ulit nya itong binanggit at siyang dahilan kung bakit tinanganan nito ang pagiging Kalihim ng Agrikultura. Ngunit nakalulungkot sa kanyang 100-araw sa panunungkulan kapwa bilang Pangulo at Kalihim ng Kagarawan sa Agrikultura ay hindi natin nakita ang kaseryosohan nitong harapin ang problema sa produksyon ng pagkain sa bansa at maging sa sumisirit na presyo ng pagkain sa kasalukuyan. Sa pinakahuling datos ng Philippines Statistics Authority (PSA) ang kasalukuyang inflation sa bansa ay patuloy na sumisirit. Mula sa inflation rate noong June 2022 na 6.1% ngayong Septyemre ay sumirit na ito sa 6.9%. Ang presyo ng pagkain ang isa sa may pinakamalaking itinaas ang presyo sa kasalukuyan. Mula sa 6% food inflation noong June 2022, tumaas pa lalo ito sa 7.9% food inflation sa kasalukuyan. Taliwas sa mga ipinagyayabang ng mga matatalinong ekonomista ng rehimeng Marcos Jr., malayo pa sa paghupa ang pinapasan nating kalbaryo ng kahirapan at mataas na presyo ng pagkain sa madaling hinaharap. 

Sa kabila ng ganitong kalagayan usad-pagong naman ang ayudang dapat ibigay sa mga lumilikha ng pagkain sa bansa. Ang P5,000 subsidyo sa bigas at P5,000 fuel subsidy para sa mga mangingisda ay hindi pa lubos na naipapamahagi sa mga maliliit na magsasaka at artisanong mangingisda sa bansa. Masaklap, pirmis pa rin ang rehimeng Marcos Jr. sa business-as-usual at palpak na neoliberal na istratehiya sa pagpapaunlad ng agrikultura at pagtitiyak sa seguridad sa pagkain.

Ang Liberalisasyon at Neoliberal na Patakaran ang SALOT sa Agrikultura at UGAT ng kakulangan ng pagkain sa bansa.

Bubulaga sa ating mga mukha at malulugmok sa matinding gutom ang ating bansa dahil patuloy na isinasandig ng gobyerno ang direksyon ng ating lokal na agrikultura sa mismong dahilan ng kanyang pagkalugmok at paghihingalo. Ang pagsandig ng gobyerno sa liberalisasyon ng agrikultura na siyang pumatay sa ating lokal na sakahan at pangisdaan ay siya ring inaasahan ng kasalukuyang gobyerno na magsasalba sa ating sa krisis sa pagkain. Malaking kahangalan ito. Hindi masusolusyunan ng liberalisasyon ang kasalatan natin at mataas na presyo ng pagkain dahil sa pandaigdigang pamilihan mismo ay sumisirit ang presyo ng pagkain. Kaya’t paano magagawang mura ang presyo ng pagkain kung ang mismong aangkatin nito ay abot-langit na ang halaga? Isama pa ang kasalukuyang pagbagsak ng piso laban sa dolyar na lalong magpapataas sa presyo ng pagkain, isang hangal lamang ang maniniwala na magagawa ng liberalisasyon – ng importasyon ng pagkain agrikultural, na mapababa ang presyo ng pagkain sa kasalukuyan. Kungnoong walang krisis ay hindi nagawa ng liberalisasyon na pababain at gawing mura ang pagkain at ang tanging napala natin ay ang pagkawasak ng ating sariling lokal na agrikulturang hindi makasabay sa kumpetisyon ng dumadagsang imported na subsidized na pagkain, ngayon pa kaya na ang buong daigdig ay nasa krisis sa pagkain.

Ang tunay na solusyon ay nasa direksyon ng KASARINLAN sa PAGKAIN at PAGKALINGA sa ating LOKAL na AGRIKULTURA. 

Kung seryoso ang rehimeng Marcos Jr. na isalba ang bansa sa nagbabadyang krisis sa pagkain. Hindi liberalisasyon at iba pang Neoliberal na patakaran ang dapat tahakin ng agrikultura at bansa sa kasalukuyan. Sa halip, KASARINLAN sa PAGKAIN at TODO-TODONG suporta sa lokal na agrikultura laluna sa mga maliliit na magsasaka at artisanal na mangingisda ang dapat na unahin ng gobyerno sa halip na interes ng mga dambuhalang korporasyon.

###

𝙄𝙩𝙤 𝙖𝙮 𝙨𝙖𝙢𝙖-𝙨𝙖𝙢𝙖𝙣𝙜 𝙥𝙖𝙝𝙖𝙮𝙖𝙜 𝙣𝙜 𝘼𝙣𝙞𝙗𝙖𝙣 𝙣𝙜 𝙈𝙖𝙣𝙜𝙜𝙖𝙜𝙖𝙬𝙖 𝙨𝙖 𝘼𝙜𝙧𝙞𝙠𝙪𝙡𝙩𝙪𝙧𝙖 (𝘼𝙈𝘼), 𝘽𝙪𝙠𝙡𝙪𝙧𝙖𝙣 𝙣𝙜 𝙈𝙖𝙣𝙜𝙜𝙖𝙜𝙖𝙬𝙖𝙣𝙜 𝙋𝙞𝙡𝙞𝙥𝙞𝙣𝙤 (𝘽𝙈𝙋), 𝙎𝙖𝙣𝙡𝙖𝙠𝙖𝙨 𝙖𝙩 𝙋𝙖𝙧𝙩𝙞𝙙𝙤 𝙇𝙖𝙠𝙖𝙨 𝙣𝙜 𝙈𝙖𝙨𝙖 (𝙋𝙇𝙈) 𝙣𝙜𝙖𝙮𝙤𝙣𝙜 𝙋𝙖𝙣𝙙𝙖𝙞𝙜𝙙𝙞𝙜𝙖𝙣𝙜 𝘼𝙧𝙖𝙬 𝙣𝙜 𝙋𝙖𝙜𝙠𝙖𝙞𝙣.

Red-tagging is not a part of democracy, but the hallmark of tyrannt and state terrorism

𝐑𝐞𝐝-𝐭𝐚𝐠𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐬 𝐧𝐨𝐭 𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐭 𝐨𝐟 𝐝𝐞𝐦𝐨𝐜𝐫𝐚𝐜𝐲, 𝐛𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐡𝐚𝐥𝐥𝐦𝐚𝐫𝐤 𝐨𝐟 𝐭𝐲𝐫𝐚𝐧𝐧𝐲 𝐚𝐧𝐝 𝐬𝐭𝐚𝐭𝐞 𝐭𝐞𝐫𝐫𝐨𝐫𝐢𝐬𝐦.

In a democracy, free exchange of ideas and discourse, and criticism are guaranteed and protected regardless of sex, creed or political conviction. For the Government through its Justice Secretary to justify the villification of critics and progressives by resorting to the Cold War-era communist bogey is to sanction reprisals for speech and activism critical of government. Red-tagging is state-sanctioned repression intended to silence dissent in the face of growing Government ineptitude to address the multiple crises plaguing the country.

Krisis sa utang, tugunan! Paglobo ng utang, labanan!

Pahayag ng Sanlakas

October 13, 2022

Krisis sa utang, tugunan!

Paglobo ng utang, labanan!

Ayon sa datos ng Department of Finance (DOF), dumoble ang utang ng Pilipinas mula P4.53T noong 2013 hanggang P10.28T noong 2021. Mula sa datos na ito, umabot ng mahigit P5T ang utang ng bansa noong taong 2016 o pagkatapos ng termino ni Pangulong Benigno Aquino, III. Higit doble naman ang itinaas nito o umabot sa P12.7T nung matapos ang termino ni Pangulong Rodrigo Duterte. 

Sa pinakahuling datos ng Bureau of Treasury nitong taon, umabot na sa mahigit P13T ang utang ng bansa. Sa ganitong kalagayan, hindi malayong abutin ang P14.63T na utang sa katapusan ng 2023 o katumbas ng mahigit 62% ng kabuuang kita ng bansa ayon sa pagtaya ng DOF.

Wala pang apat na buwan sa pwesto si Pangulong Ferdinand Marcos, Jr., inanunsyo nito ang pag-utang ng aabot sa $2B o P116B mula sa huling biyahe nito sa Estados Unidos. 

Bagaman kalakhan ng mga utang ng bansa ay domestic ang katangian, hindi nito binabago ang katangiang ito’y babayaran ng taumbayan sa pamamagitan ng mga ipinapataw na buwis katulad ng Value Added Tax (VAT). At dahil patuloy ang paglobo ng utang ng bansa, hindi malayong magpanukala ng mga bagong buwis upang makalikom ng pambayad utang kasama na dito ang dati nang nakaambang pagpapalawig ng VAT mula 12% hanggang 15%. Mas kiling ang pamahalaan sa ganitong panukala kaysa magpataw ng wealth tax sa mga bilyonaryo.

Bakit problema ang lumulubong utang ng Pilipinas? Sa kabuuang kita ng bansa para sa taong 2022, mahigit kalahati dito ay bayad-utang. Sa bawat pisong nilalaan sa pagbabayad utang ay pisong ipinagkait sa mga mahahalagang panlipunang serbisyo tulad ng edukasyon, kalusugan o pabahay.

Sa gitna ng mga nagsasabayang krisis sa ekonomiya, kalusugan at klima, hindi makatarungan na unahin ang pagbayad sa utang habang milyon-milyon ng mga mamamayan ang lugmok sa kahirapan at gutom.

Kasama na sa mga utang na mga binabayaran taun-taon o bayad na ay mga inutang ng pamahalaan na hindi napakinabangan ng taumbayan o ilihitimong utang kasama na ang mga utang pa sa panahon ni dating Pangulong Ferdinand Marcos, Sr. na ninakaw ng kanyang pamilya at cronies o para sa mga proyektong walang silbi tulad ng Bataan Nuclear Power Plant BNPP).

Sa kabila ng kakapusan sa pondo para ipatupad ang mga mahahalagang programa na tutugon sa pangangailangan ng mamamayan, awtomatik pa rin na binabayaran ang utang sa bisa ng Presidential Decree 1177 o Automatic Appropriations Law ni Marcos, Sr. Imbes na ibasura ang PD 1177 matapos mapatalsik si Marcos, Sr., pinagtibay pa ito sa ilalim ng Revised Administrative Code ni dating Pangulong Corazon Aquino.

Nagpuputukan ang krisis sa utang sa mga bansang tulad ng Pakistan, Zambia at Sri Lanka, ang huli ay tuluyan nang nagdeklarang hindi na kayang bayaran ang utang. Ang epekto ng krisis sa utang ay ang pagkawala ng kakayahan ng pamahalaan na magbigay at magpatupad ng mga pampublikong serbisyo, pagbulusok ng halaga ng pera, pagsirit  ng presyo ng bilihin at paglaganap ng tanggalan sa trabaho.

Kung magpapatuloy ang paglobo ng utang ng bansa habang paliit nang paliit ang halaga ng piso at kawalan ng rekurso sa pagbayad, nagbabadyang masadlak sa krisis  sa utang ang Pilipinas.

Ilihitimong utang, huwag bayaran!

Debt audit, ikasa!

Pagpapalawit ng VAT, labanan!

Wealth tax sa mga bilyonaryo, ipasa!

Wealth tax para sa mayayaman

𝐇𝐮𝐬𝐭𝐢𝐬𝐲𝐚 𝐬𝐚 𝐏𝐚𝐠𝐛𝐮𝐛𝐮𝐰𝐢𝐬!

𝐋𝐚𝐛𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐊𝐨𝐧𝐭𝐫𝐚-𝐌𝐚𝐦𝐚𝐦𝐚𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐏𝐚𝐠𝐛𝐮𝐛𝐮𝐰𝐢𝐬!

𝐖𝐞𝐚𝐥𝐭𝐡 𝐓𝐚𝐱 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐬𝐚 𝐌𝐚𝐲𝐚𝐲𝐚𝐦𝐚𝐧!

𝐏𝐚𝐡𝐚𝐲𝐚𝐠 𝐧𝐠 𝐒𝐀𝐍𝐋𝐀𝐊𝐀𝐒

Noong nakaraang State of the Nation Address (SONA) ni Pangulong Ferdinand Marcos, Jr., nilahad nito ang labin-siyam na mga panukalang batas na magiging sentrong programa ng kanyang administrasyon sa loob ng isang taon. Kasama dito ang Tax Package 3  bilang pagpapatuloy ng reporma sa sistema ng pagbubuwis sa bansa. 

Ang dalawang panukala ay naglalayong itatag ang isang unipormeng sistema ng pagtukoy ng halaga ng mga ari-arian (real property) at pagreporma sa pagbubuwis ng kita mula sa kapital (capital income). Kasunod ang mga panukalang ito sa Tax Reform for Acceleration and Inclusion (TRAIN) at Corporate Recovery and Tax Incentives for Enterprises (CREATE).

Wala tayong inaasahang pag-alwan sa kalagayan ng milyong-milyong maralita at manggagawa na sa kabila ng kasalatan ay patuloy na pinipiga ng gobyerno, kapwa sa kasalukuyan at mga nagdaan, sa pamamagitan ng buwis. 

Hangga’t hindi naaampat ang regresibong pamamaraan ng pagbubuwis o ang pagbubuwis na hindi batay sa aktwal na kinikita o yaman, sa dulo, ang maralita at manggagawa pa rin ang papasan sa mga panukalang buwis, tuwiran man tulad ng value-added tax (VAT) o di tuwiran, tulad ng pagluwag ng pagbubuwis para sa mga mayayaman at dambuhalang korporasyon. Mas malaking dagok ito sa ating mga kababaihan na ngayon pa lang ay nahihirapan ng igapang ang pamilya sa gitna ng pagsirit ng presyo ng bilihin habang barat ang sistema ng pasahod para sa mga manggagawa.

Imbes na patawan ng wealth tax ang mga bilyonaryo, TRAIN ang pantapat ng pamahalaan na bagaman winala ang income tax sa mga minimum wage earners ay umiiral sa kalagayan na mababa ang buwis na ipinapataw sa mga milyonaryo at bilyonaryo. Sa ating panukalang wealth tax, bubuwisan ng 1% ang kabuuang yaman ng mga bilyonaryo sa ating bansa. Inaasahan na mula dito ay makakalikom ng hindi bababa sa P300 bilyong piso ang kikitain ng pamahalaan na maaaring pondohan ang mahahalagang batayang serbisyo tulad ng kalusugan, pabahay at edukasyon.

Hindi natin inaasahan na pipihit ang sitwasyon para sa kaginhawaan ng maralita at masa lalo na sa paglobo ng utang ng bansa na sa pagtaya ng mga eksperto ay aabot ng mahigit P14.6 Trilyon pagkatapos ng taong 2023. Paano babayaran ang utang? Buwis ang sagot dito. At ang pinaka-epektibong sistema ng pangongolekta ay pagpapataw ng buwis sa lahat ng produktong kinukunsumo ng taumbayan nang walang pagkilala kung mahirap o mayaman man ang bumibili ng produkto. Ito ang katangian ng VAT.

Sa paglobo ng utang, asahan ang dagdag na pasanin sa porma ng mga bagong buwis. 

Habang nilulubog sa buwis at utang ang ordinaryong mamamayan, kaluwagan naman ang pinatatamasa sa mga korporasyon. Sa pagtutulak ng Organisation for Economic Cooperation and Development (OECD) at mga mayayamang bansa tulad ng US at UK, pinagkasunduan ang unipormeng 15% corporate income tax o buwis na dapat bayaran ng mga korporasyon mula sa kanyang kinita. Mas mababa pa ito sa nakasaad sa TRAIN na 25% corporate income tax. Hindi malayong muling magbalangkas ang kongresong kontrolado ni Marcos, Jr. na i-ayon ang ang kasulukuyang corporate income tax na pinaiiral para tumono sa 15% corporate income tax rate. Ibig sabihin ay bababa ang buwis na babayaran ng mga dambuhalang korporasyon habang hinahagupit ang mga ordinaryong mamamayan ng mga dagdag na buwis o regresibong sistema ng pagbubuwis.

Bakit ganito ang turing sa taumbayan? Ito ay dahil patuloy na umiiral ang mga neoliberal na patakaran na mas nagbibigay ng malaking puwang sa mga korporasyon habang inaalis ang mahalagang papel ng pamahalaan sa pagtitiyak ng kagyat na relief para sa kanyang mamamayan sa gitna ng pandemya at krisis sa ekonomiya. Makakamit lamang ang hustisya sa pagbubuwis kung tuluyan nang i-aabandona ang neoliberal na balangkas ng pagpapatakbo ng ekonomiya.

VAT Ibasura!

Labanan ang 15% corporate income tax!

TRAIN Ibasura!

Wealth tax Ipatupad!

Sanlakas statement on the 50th Anniversary of Martial Law Declaration

𝐒𝐚𝐧𝐥𝐚𝐤𝐚𝐬 𝐒𝐭𝐚𝐭𝐞𝐦𝐞𝐧𝐭 𝐨𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝟓𝟎𝐭𝐡 𝐀𝐧𝐧𝐢𝐯𝐞𝐫𝐬𝐚𝐫𝐲 𝐨𝐟 𝐌𝐚𝐫𝐭𝐢𝐚𝐥 𝐋𝐚𝐰 𝐃𝐞𝐜𝐥𝐚𝐫𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧

Today marks the 50th anniversary of the declaration of martial law which plunged the whole country into a maelstrom of repression, plunder and cronyism. Never in the history of the nation when its citizenry was subjected to organized violence and legalized crime committed by its own government under the meticulous direction of the late strongman, Ferdinand E. Marcos. 

The luckiest of critics and dissidents found themselves incarcerated and later on survived to tell the horrors of their persecution. To this day, however, the families of thousands who were forcibly disappeared or assassinated continue to demand justice.

Under Marcos, Government coffers were pillaged to fatten his and his cronies’ bank accounts and fund their lavish lifestyles. When Marcos was toppled in 1986, the Filipino people were left with $26 billion indebtedness. We continue to pay for the debts created by Marcos’s kleptocracy.

Even after the collapse of the dictatorship, we are haunted by the past with the perpetuation of Marcosian laws and policies. Batas Pambansa 880 has been weaponized to quell protests in the guise of a “no permit, no rally” policy. Presidential Decree 1177 makes debt payment an automatic appropriation under our national budget unlike any other in the world. The Labor Code has become the precursor for contractualization. Labor export policy finds its roots in the Marcos regime which is the culprit behind the Filipino diaspora. Neoliberal economics was at its infancy during Marcos which has now come of full age causing the death of local industries, abandonment of essential public services in favor of corporate capture and poverty of millions. More than 60% of the country’s population earn below the poverty threshold set by the government. 

The myopic view of faulting the 31 million who voted Ferdinand Marcos, Jr. to Malacañang has become a convenient argument to explain the restoration of the Marcoses. This dismisses an important fact: that the failure of post-EDSA regimes to deliver and realize social change has been the singular driving force that propelled another Marcos at the helm. 

For when people do not see hope in the present, they look to the past. With years and years of historical distortion, disinformation, alternative facts, and the eventual erosion of the history curriculum in the schools, the Marcosian past has been viewed with exultation by a disempowered   citizenry. It is no wonder that in the case of Marcos, Jr., they have voted the past back into power, in total oblivion to the atrocities committed against them.

We refuse to forget. We refuse to be silenced. Fifty years after martial law, the Filipino nation is at a precipice assaulted by a combined deluge of stagflation, obscene social inequality, pandemic and climate crisis. 

A Marcos presiding over the country at this critical historical juncture spells doom for the people. Three (3) months into his presidency, Marcos Jr.’s government has only proven itself incompetent and irrelevant not only in the face of the shortages in rice, salt, garlic, chicken and sugar, but a looming food crisis. Covid-19 is on an upsurge, but no solution is in sight. Prices of basic staples and commodities are on the rapid rise pushed by the skyrocketing of fuel prices. Instead, Marcos Jr.’s economic team has gone full throttle with the same economic policies that have spawned the economic crisis now besetting the country.

Sans martial law, Marcos, Jr. professes to carry on with military fixes. Here is another Marcos armed with an anti-terror law and committing to continue Duterte’s bloody war on drugs. 

Our very own survival is now at stake. 

Fifty years after martial law, we are once again called to act. This time as a matter of life and death with the multi-crises as a backdrop.

#NeverAgain

#NeverForget

Lutasin ang krisis ng bayan

𝟲.𝟭% 𝗻𝗮 𝗶𝗻𝗳𝗹𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻 𝗿𝗮𝘁𝗲, 𝟮.𝟭 𝗺𝗶𝗹𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗺𝗮𝗺𝗮𝘆𝗮𝗻𝗴 𝘄𝗮𝗹𝗮𝗻𝗴 𝘁𝗿𝗮𝗯𝗮𝗵𝗼'𝘁 𝗵𝗮𝗻𝗮𝗽𝗯𝘂𝗵𝗮𝘆, 𝗺𝗮𝗯𝗮𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗵𝗮𝗹𝗮𝗴𝗮 𝗻𝗴 𝗽𝗶𝘀𝗼.

Ito ay ilan lamang sa mga lumalalang krisis na patuloy na kinakaharap ng ating bayan. Basahin ang opisyal na pahayag ng Bukluran ng Manggagawang Pilipino, Sanlakas, at Partido Lakas ng Masa para sa gaganaping unang State of the Nation Address ng bagong halal na pangulong Ferdinand "Bongbong" Romualdez Marcos Jr bukas, July 25, 2022. 

Sumama sa PEOPLES SONA, ang tunay na UNITY ng MASA! 

8:30 AM sa NHA, Elliptical Road, Quezon City. 

#PeoplesSONA #SONA2022 #SONAngMasa